پرندگان، به طور مشابهی مانند انسانها، ممکن است با مشکلاتی مانند شکستگی استخوان، ضربه دیدگی، ترک برداشتن استخوان یا رفتگی مفاصل روبهرو شوند. با این حال، درمان شکستگی پای پرندگان در برخی از پرندگان مانند طوطی، عروس هلندی و کاسکو نسبت به سایر گونهها آسان نیست، زیرا استخوانهای آنها پُر از هوا هستند و دارای مقدار بالایی کلسیم میباشند. وقتی محتوای کلسیم در استخوان بسیار بالا باشد، استحکام استخوان کاهش مییابد و احتمال شکستگیهای متعدد بیشتر میشود.
اسپانسر مقاله دکتر زهرا مردانی
- دانش آموخته دانشگاه شیراز
- عضو نظام دامپزشکی استان فارس
- نویسنده کتب تخصصی و عمومی درمان حیوانات خانگی
- موسس و راه انداز سامانه مشاوره دامپزشکی دکتر حیوانات بصورت کشوری
آیا آتل بستن پای عروس هلندی با جوجه مرغ عشق تفاوتی دارد؟ مطالعه تفصیلی و پاسخ به این سؤال
درمان شکستگی پای طوطیها، درمان شکستگی پای عروس هلندی، کاسکو و دیگر پرندگان مانند مرغ مینا، قناری، درمان شکستگی پای مرغ عشق و جوجهها اغلب با مراقبتهای فوری دامپزشکی قابل درمان هستند. در ادامه، مراحل زیر را برای درمان آتل بستن پای پرندهها میتوان دنبال کرد:
- تشخیص: ابتدا باید شکستگی را تشخیص داد و بررسی کرد که آیا استخوانها ترک خورده یا برداشته شدهاند.
- استراحت: برای شفاف کردن پای پرنده و کاهش فشار بر روی آن، به آن استراحت دهید. میتوانید پای آن را با یک بانداژ نرم و محافظت کننده بپیچید.
- مصرف داروها: برخی از داروها میتوانند بهبود و درمان شکستگی را تسریع کنند. مشاوره دامپزشکی در این زمینه مفید است.
- تغذیه مناسب: اطمینان حاصل کنید که پرنده تغذیه مناسبی دریافت میکند. غذاهایی با مقدار مناسب کلسیم و ویتامینهای مورد نیاز برای بهبود استخوانها را به آن ارائه دهید.
- فیزیوتراپی: پس از مرحله اول بهبود، میتوان با روشهای فیزیوتراپی مانند تمرینات تقویتی و استحکامبخشی به پای پرنده کمک کرد.
- پیگیری: برای اطمینان از بهبود کامل پرنده، باید پس از درمان اولیه و فیزیوتراپی، وضعیتش را پیگیری کرده و به صورت منظم به دامپزشک مراجعه کنید.
لطفاً توجه داشته باشید که مراجعه به دامپزشک تخصصی پرندگان در درمان شکستگی پای پرندگان مهم است و مشاوره و راهنمایی او درمانی صحیح را فراهم خواهد کرد.
اقدامات لازم در صورت شکستن پای پرنده
اگر پای پرندهتان شکست، لازم است به سرعت اقدامات زیر را انجام دهید:
- آرامش:از فعالیتهای شدید و حرکات غیرطبیعی پرهیز کنید. این کمک میکند تا شکستگی بیشتر نشود.
- محافظت: اگر پای پرنده باز شده است، سعی کنید با استفاده از یک بانداژ نرم آن را محافظت کنید. اما توجه داشته باشید که باید بانداژ را به گونهای بپیچید که خونرسانی مختل نشود.
- مراجعه به دامپزشک پرندگان: در اسرع وقت، پرنده را به دامپزشک تخصصی پرندگان ببرید. دامپزشک پرندگان توانایی تشخیص صحیح شکستگی و انجام درمان لازم را دارد.
- انتقال با مراقبت: در صورت نیاز به انتقال پرنده، برای جلوگیری از تحرک زیاد و تحمیل فشار بر پای شکسته، آن را با مراقبت و دقت با جعبه حمل حیوانات منتقل کنید.
توجه داشته باشید که بهترین راهنمایی و درمان برای درمان شکستگی پای پرندگان توسط دامپزشک تخصصی پرندگان ارائه میشود. بنابراین، اهمیت و ضرورت مراجعه به یک دامپزشک مناسب برای تشخیص و درمان شکستگی پای پرنده بسیار مهم است.
مراقبت اولیه شکستگی استخوان پرنده شامل چه مراحلی است؟
- انتقال به قفس: پرنده را به قفس یا یک محیط کوچک و ایمن منتقل کنید تا جلوی حرکات زیادی که ممکن است شکستگی را بدتر کند، گرفته شود.
- روشن کردن چراغ: قفس را با یک چراغ ملایم روشن کنید. این کار به پرنده کمک میکند تا گرمای کافی بدست آورده و جلوی وقوع شوک حاد را بگیرد.
- کنترل خونریزی: در صورت وجود خونریزی، از یک گاز استریل یا فوم استریل برای تمیز کردن منطقه استفاده کنید و با اعمال فشار ملایم، خونریزی را کنترل کنید.
- استفاده از پماد آنتی بیوتیک: میتوانید پماد آنتی بیوتیک را در اطراف ناحیه آسیب دیده به پا یا بال زده و با استفاده از بانداژ نرم، آن را پوشش دهید.
- مهار پرنده: برای محدود کردن حرکت پرنده، میتوانید از یک حوله استفاده کنید و آن را به طور ملایم به دور بدن پرنده بپیچید. اگر خونریزی کاهش یافته است، میتوانید گاز را در اطراف ناحیه آسیب دیده قرار دهید.
- آتل بندی: برای کاهش حرکت استخوان آسیب دیده، میتوانید با استفاده از یک تکه چوب سبک، محل شکستگی را آتل بندی کنید. این کار به کنترل حرکت استخوان و بهبود سریعتر آن کمک میکند.
مهم است که این مراحل فقط مراقبت اولیه هستند و مراجعه به دامپزشک تخصصی پرندگان برای تشخیص صحیح و درمان شکستگی پای پرندگان است. دامپزشک میتواند مراحل درمانی دقیقتر را بر اساس شرایط خاص پرنده شما مشخص کند.
استفاده از نی پلاستیکی برای آتل بندی پای پرندگان
آتل بندی پای پرنده با استفاده از نی پلاستیکی و بانداژ به شرح زیر انجام میشود:
- جدا کردن جوجه: ابتدا جوجه را از گله جدا کنید تا پس از آتل بندی قادر به حرکت نشود و خطر از دست دادن بر روی خونههای دیگر را نداشته باشد.
- قرار دادن نی پلاستیکی: نی پلاستیکی را کنار پاهای جوجه قرار دهید و مطمئن شوید که طول آن کافی است تا پاها به صورت صاف بسته شوند.
- استفاده از بانداژ: با استفاده از بانداژ یا هر چیزی شبیه به بانداژ، پا را به صورت صاف به نی پلاستیکی ببندید. این کار باعث تثبیت پا و جلوگیری از حرکت آن میشود.
- مراقبت و تغذیه: در این حالت، پرنده قادر به حرکت نمیباشد، بنابراین باید برای آن آب، غذا و مولتیویتامین در دسترس قرار دهید. ظرفهایی را در نزدیکی پرنده قرار داده و مطمئن شوید که بتواند به راحتی آب و غذا بخورد.
توجه داشته باشید که آتل بندی پای پرنده با استفاده از نی پلاستیکی نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارد. در صورت لزوم، همواره به دامپزشک تخصصی پرندگان مراجعه کنید تا ایشان راهنماییهای دقیقتری در مورد آتل بندی و درمان شکستگی پای پرندگان بدهند.
استفاده از توری برای آتل بندی پای پرندگان
آتل بندی پای پرنده با استفاده از توری به شرح زیر انجام میشود:
- انتخاب جعبه مناسب: ابتدا یک جعبه یا باکس مناسب برای آتل بندی انتخاب کنید. ابعاد آن باید به گونهای باشد که پرنده درون آن جا بیفتد و هنگام حرکت نتواند پاهای خود را از بین توریها عبور دهد.
- درست کردن سطل توری: در وسط جعبه، توری را قرار دهید و آن را به طول جعبه کشیده و به دو طرف آن فشار دهید تا یک سطل توری ایجاد شود. این سطل باید حدود ۲ تا ۲٫۵ سانتیمتر بالاتر از پای پرنده قرار گیرد.
- عبور پاها از توری: با دقت، پاهای پرنده را از بین توریها عبور داده و سپس آنها را رها کنید. این کار باعث میشود پاها بین لایههای توری قرار بگیرند و صاف باقی بمانند.
- نخ (اختیاری): در صورت تمایل، میتوانید با استفاده از یک نخ، پاهای پرنده را به توری ببندید تا بیشتر ثابت شوند.
توجه داشته باشید که آتل بندی با توری نیاز به نظارت دقیق دارد و در صورت عدم اطمینان، بهتر است از دامپزشک تخصصی پرندگان راهنمایی بگیرید. ایشان میتوانند به شما راهنماییهای دقیقتری در مورد استفاده صحیح از توری برای آتل بندی پای پرنده بدهند.
در مقایسه با روش اول (آتل بندی با استفاده از نی پلاستیکی)، روش آتل بندی با استفاده از توری دارای تفاوتهای زیر است:
- ثبات بیشتر: با استفاده از توری، پاهای پرنده بین لایههای توری قرار میگیرند و صاف باقی میمانند. این باعث میشود پرنده در حالت ایستاده باشد و به طور کلی ثابتتر باشد. در مقابل، در روش اول، با استفاده از نی پلاستیکی، پاها به صورت صاف بسته میشوند و ممکن است در حالت خوابیده باشد که این میتواند باعث عدم ثبات و راحتی کمتر پرنده شود.
- راحتی در تغذیه: با استفاده از روش آتل بندی با توری، پرنده میتواند به راحتی آب و غذا بخورد، زیرا پاهای آن به صورت آزاد بین لایههای توری قرار دارند. در روش اول، با استفاده از نی پلاستیکی، پاها بسته شده و پرنده ممکن است در مصرف آب و غذا محدود شود و یا مشکلاتی برای خوردن و آشامیدن داشته باشد.
- ایمنی بیشتر: آتل بندی با توری میتواند ایمنی پرنده را افزایش دهد. با استفاده از توری، پرنده قادر به حفظ سلامت پاهای خود در برابر لگد زدن توسط سایر اعضای گله میشود. در روش اول، هنگامی که پاها بسته شوند، پرنده در معرض خطری بیشتر قرار میگیرد و ممکن است توسط دیگر اعضای گله آسیب ببیند.
در هر صورت، مهم است که هرگاه نیاز به آتل بندی پای پرنده باشد، از روش مناسبی استفاده شود و در صورت عدم اطمینان، بهتر است از نظر یک دامپزشک تخصصی پرندگان برای درمان شکستگی پای پرندگان استفاده کنید.
مدت زمان آتل بندی پای پرنده
در هر دو روش آتل بندی پای پرنده، معمولاً پیشنهاد میشود که پرنده را به مدت ۲ الی ۳ روز در حالت آتل بندی نگه دارید. این باعث میشود استخوان شکسته یا آسیب دیده بهبود یابد و پرنده به طور کامل به عملکرد طبیعی خود بازگردد. البته، مدت زمان دقیق بستگی به جنس و جوانی پرنده، شدت آسیب و پیشرفت در بهبودی دارد. به هر حال، برای مشاوره دقیقتر و مدیریت مناسب پرنده، توصیه میشود با یک دامپزشک متخصص درمان حیوانات مشورت کنید.
درمان نشدن شکستگی پای پرنده بعد از آتل بندی
برخی از علتهایی که ممکن است منجر به عدم درمان شکستگی پای پرنده بعد از آتل بندی شوند عبارتند از:
- تاخیر در درمان: اگر آتل بندی را به تاخیر بیاندازید و پس از مشاهده شکستگی به سرعت اقدام به درمان نکنید، ممکن است شکستگی به مراحل پیشرفتهتری بروید که درمان آن سختتر میشود.
- عوارض جانبی: ممکن است در صورت عدم رعایت صحیح آتل بندی و استفاده نادرست از مواد و وسایل، عوارض جانبی مانند التهاب، عفونت یا تحریک بیشتر در ناحیه آسیب دیده به وجود آید که باعث تأخیر در درمان و بهبودی میشود.
- مشکلات ژنتیکی: برخی از پرندهها ممکن است به علت مشکلات ژنتیکی و اختلالات ساختاری در پاها، قادر به بهبود کامل نباشند. در این موارد، معمولاً درمان دارای موفقیت کمتری است و شکستگی بدون درمان یا حالت فلج ممکن است باقی بماند.
در هر صورت، برای مواجهه با درمان شکستگی پای پرندگان و انجام آتل بندی بهتر است با دامپزشک متخصص درمان حیوانات مشورت کنید. آنها میتوانند بر اساس وضعیت خاص پرنده و نیازهای آن، راهنماییهای لازم را ارائه دهند و درمان مناسب را تعیین کنند.
اقداماتی که در دامپزشکی روی پای پرنده شما انجام می شود
دکتر دامپزشک پرندگان ممکن است روشهای مختلفی را برای بررسی پای پرنده شما انجام دهد. برخی از معاینات و روشهای معمول عبارتند از:
- معاینه عینی: دکتر دامپزشک با معاینه پای پرنده شما، به دنبال علائم آسیب و شکستگی استخوان، التهاب، ضعف عضلانی، قرمزی یا تورم میگردد.
- رادیولوژی: اگر دکتر دامپزشک مشکوک به شکستگی استخوان است، ممکن است عکسبرداری رادیولوژی از پای پرنده را تهیه کند. این عکسبرداری اطلاعات بیشتری درباره محل و شدت شکستگی ارائه میدهد.
- آزمایش خون: در صورت لزوم و برای بررسی احتمال وجود التهاب استخوان یا استئومایلیت، دکتر دامپزشک میتواند آزمایش خون از پرنده تهیه کند.
- جراحی: در موارد شکستگی پیچیده، ممکن است پرنده نیاز به جراحی داشته باشد. دکتر دامپزشک در صورت لزوم میتواند عمل جراحی را برای ترمیم و ثابتسازی شکستگی انجام دهد.
- فیزیوتراپی: در صورت نیاز، دکتر دامپزشک ممکن است تمرینات فیزیوتراپی را برای بهبود عملکرد مفاصل و عضو آسیب دیده پرنده توصیه کند.
- تجویز داروها: دکتر دامپزشک ممکن است داروهایی را برای تسکین درد پرنده در هنگام بهبودی تجویز کند. این داروها ممکن است به صورت خوراکی یا در ترکیب با غذا مصرف شوند.
مهم است که با دامپزشک متخصص پرندگان درباره درمان و معاینه پای پرنده خود مشورت کنید. آنها میتوانند براساس وضعیت خاص پرنده شما، روشهای درمانی مناسب را تعیین کنند و راهنماییهای لازم را ارائه دهند.